سلام.این عنوان شعری از یغما گلرویی است.الان که داشتم میخوندمش با خودم فکر کردم که واقعاْ از دل برود... یا این که نه.؟یه خورده که فکر کردم کلی مثال اومد به ذهنم از اونایی که از دیده رفتن و از دل نرفتن ولی یه عالمه آدم وجود دارند که چون هم از دیده رفتن هم از دلُ الان هم دیگه یادم نمیان یا اینکه کمتر یادشون میکنم.
خیلی جمله جامعی نیست ولی قشنگه.تازه شعرش از این هم قشنگ تره!!میزارمش تو یادداشت بعدی.