سال نو در باستان

جشن گرفتن سال نو  قدیمی ترین تعطیلات است.اولین بارحدود 4000 سال پیش  در بابل قدیم دیده شده

.در سالهای حدود 2000 قبل از میلاد،سال نو بابلیان  با دیدن ماه نو بعد از اولین روز بهار شروع

میشد.

آغاز بهار یک زمان منطقی برای شروع سال نو است.چراکه فصل تولد دوباره و شکوفایی است.اول

ژانویه نه نشانه نجومی دارد نه کشاورزی.یک چیز کاملاً انتخابی است.

جشن سال نو بابلیان 11 روز بوده که هر روز به نوعی جشن گرفته می شد .

سنن سال نو

یکی از این سنت ها قسم خوردن است.که می تونه شامل کم کردن وزن و ترک سیگار باشه و یا

برگردوندن وسایل کشاورزی که در طی سال قرض گرفته شده باشد.

مسابقات به نمایش در آوردن گل های رز به سال 1886 برمیگردد.که برای جشن گرفتن رسیدن پرتقال

در کالیفرنیا بوده.

شانس در سال نو

مردم باستان معتقد بودند که شانس آنها در طی سال به کاری که در روز اول انجام میدادند و یا چیزی که

می خوردند بستگی دارد. به همین دلیل انها دقایق اول سال را در جمع دوستان و خانواده سپری می

کردند.فکر می کردند که اولین بازدید کننده میتئنه شانس خوب یا بد را تا آخر سال برای اونها رقم

بزنه.معمولاً اگر اولین بازدید کننده یک مرد با موهای تیره و قد بلند باشه،شانس را میاره.

غذاهایی  که خورده میشدند هم در شانس نقش داشتند.خوردن هر چیزی که شکل گرد داشته باشه خوش

یمن و مبارکه،چراکه نشانه آوردن حلقه کامل سال بوده به همین دلیل شیرینی های گرد مخصوص استفاده میشده.